برآورد ارزش هوای پاک و تعیین عوامل مؤثر بر تمایل به پرداخت ساکنان شهر تهران

در طول شهری شدن و تخریب محیط در ایران، بسیاری از افراد تمایل برای بهبود کیفیت هوا را دارند. کمبود اطلاعات در مورد ارزش سلامتی که در اثر آلودگی هوا از دست می¬رود، از محدودیت¬های عمده¬ای است که مانع توسعه سیاستگذاری در ارتباط با آلودگی هوا است. این مطالعه چگونگی رابطه بین کیفیت پایین هوا و تمایل به پرداخت ساکنان شهر تهران برای بهبود کیفیت هوا را بررسی می¬کند. برای دستیابی به اهداف مطالعه از روش هکمن دو مرحله¬ای به منظور کمّی کردن تمایل به پرداخت افراد (wtp)، برای بهبود کیفیت هوا استفاده شده است. یک نمونه 1010 نفری از ساکنان شهر تهران، براساس روش نمونه¬گیری تصادفی انتخاب و مصاحبه چهره به چهره با این افراد انجام شد. نتایج نشان می¬دهد که7/55 درصد پاسخ دهندگان، قادر به پرداخت (wtp) بودند و میانگین ماهانه (wtp) برای هر نفر 3500 ریال به دست آمد. یک مدل پروبیت برای ارتباط میان متغیرهای برونزا و (wtp) و یک معادله رگرسیونی برای به دست آوردن میانگین تمایل به پرداخت تخمین زده شد و نتیجه گرفته شد که سن، درآمد و تعداد سالهای تحصیل ساکنان، اثر معنی¬داری بر روی (wtp) دارند و زنان، افراد مبتلا به بیماری تنفسی و افراد ساکن در منطقه آلوده تمایل به پرداخت بیشتری نسبت به بقیه دارند. برخلاف کشورهای توسعه یافته، بیشتر پاسخگویان، بهبود کیفیت هوا را به عنوان مسئولیت دولت در نظر گرفتند و 44 درصد افراد، هیچ انگیزه¬ای برای تحمیل هزینه و تلاش برای دستیابی به کیفیت هوای بهتر را نداشتند.